Είμαι η καβάτζα σου;

[AndreasHW]

Σκεφτομαι σχετικά με κάτι που διάβασα και το κάνω παραλλαγή για να βρω αλλοθι στη μιζερη ζωη μου.....μηπως ολοι σε ολες τις σχεσεις μας «καβατζα» δεν είμαστε? μεχρι να βρει η αλλη τον επομενο της δεν ειμαστε? Και αυτη επισης «καβατζα» για μας δεν ειναι?

Σας υπογραψε κανεις συμβολαιο οτι θα μεινει για παντα μαζι σας? Και αντε οι καποιοι να νομιζουν οτι υπογραψαν συμβολαιο η προσυμφωνο (γαμοι κλπ γραφειοκρατικα) τηρηθηκε ποτε αυτο το συμβολαιο?

Τι στο καλο σιδηροδεσμιο τον ειχατε?
Ο καθενας οποτε θελει και για οποιο λογο θελει ...απλα αποχωρει και καλα κανει.
Γιαυτο δεν στεριωνουμε μονιμα με καποιο ανθρωπο?

Γιατι δεν ειμαστε ικανοποιημενοι με τιποτα?

[Κατερίνα Επ.]

Ολα παίζουν. Υπάρχουν και σχέσεις που πετυχαίνουν. Υπάρχουν κι αυτοί που αντέχουν στο χρόνο. Υπάρχουν κι αυτοί που παραμένουν μαζί απλά γιατί τους τρομάζει η μοναξιά.
Αν η "καβάτζα" κατά κάποιο τρόπο γίνεται ταυτόσημη της ασφάλειας δεν είναι απαραίτητα κακό.
Εάν δυο άνθρωποι βρίσκουν λόγο να είναι μαζί, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα, πάει να πει ότι ο καθένας κάτι καλύπτει στον άλλο. Αν αυτό παύει να ισχύει, δεν έχουν παρά να το παραδεχτούν και να πάψουν νάναι μαζί. Τόσο απλά, δεν ζούμε στον 19ο αιώνα.
Κατά τα λοιπά, το πιο σημαντικό και κυρίαρχο είναι ο καθένας να ξέρει τι θέλει. Κι αυτή είναι κουβέντα που οφείλουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας, ο άλλος δεν μπορεί να μας βοηθήσει σ' αυτό. Ο άλλος έρχεται στη συνέχεια, αφού προσδιορίσουμε πρώτα τι θέλουμε ΕΜΕΙΣ.

[AndreasHW]

Μεγαλη κουβεντα αυτο που ειπες. ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΤΙ ΘΕΛΕΙ.
Αν πει ο 'αλλος' οτι ξερω τι θελω και αυτο ειναι οτι δεν θελω να ειμαι μονος, σου καλυπτει την ερωτηση σου? Υποθετω οχι.
Καλυπτει αυτο που θελει να κανει εκεινος? Προσωρινα ναι. Ισως αισθανεται και ο ιδιος 'καβατζα' του εαυτου του (τι πινεις και δεν μας δινεις).
Ποσο ευκολο ειναι να παραδεχτεις στον εαυτο σου τι ακριβως θες. Θα ελεγα πολυ δυσκολο. Τον φοβασαι πιο πολυ απο τους αλλους γιατι ειναι αυστηρος κριτης.
Σιγουρα για να μεινεις με εναν ανθρωπο κατι του βρισκεις, σιγουρα οχι ολα οσα θα ηθελες και ισως γιαυτο το λογο οι σχεσεις δεν κρατουν πολυ. Γιατι ειμαστε σε μια διαρκη αναζητηση των θελω μας πανω στους αλλους. Βλεπουμε τους αλλους σαν πειραματοζωα για να μαθουμε εμεις. Ειναι πολυ σκληρη αυτη η παραδοχη, ευχομαι να μην ειναι αληθεια.
Προσπαθωντας να βρουμε αυτο που ασυνειδητα θελουμε καταληγουμε να πληγωνουμε ανθρωπους? Θα ελεγα οτι πιο πολυ πληγωνουμε τους εαυτους μας γιατι ειμαστε αδυναμοι να βρουμε την Εδεμ μας.

[Κατερίνα Επ.]

Ωραία τα λες. Συμφωνώ εν πολλοίς. Ωστόσο,
μεγαλώνοντας, ωριμάζουμε κιόλας. Ή τουλάχιστον έτσι θάπρεπε. Εκεί λοιπόν που συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει Αη Βασίλης, καμιά φορά συνειδητοποιείς και ότι δεν υπάρχει Θεός, σίγουρα όμως συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει και Εδέμ. Δεν υπάρχει παράδεισος. Ή, όπως λέει κι η Χαρούλα Αλεξίου, εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ.
Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε ότι δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι. Το αντίθετο θα ήταν μάλλον πιο προβληματικό. Το θέμα είναι να μην φτάνουμε, στο όνομα του να μην είμαστε μόνοι, να είμαστε με οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε κατάσταση. Γιατί τότε δικαιώνεται ο Πάριος που λέει "πιο καλή η μοναξιαααααά".
Anyway, κάποτε είπα σε κάποιον "θέλω να είμαι η επιλογή σου και όχι η λύση στη μοναξιά σου"¨. Και πραγματικά το εννοώ.

[AndreasHW]

Το αντίθετο θα ήταν μάλλον πιο προβληματικό. Το θέμα είναι να μην φτάνουμε, στο όνομα του να μην είμαστε μόνοι, να είμαστε με οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε κατάσταση.

Ολοι στην αρχη ειμαστε με καποιον για να μην ειμαστε μονοι. Το θεμα ειναι πως ταιριαζεις να εισαι με τον Α ή το Β. Κατι σου κινει το ενδιαφερον, κατι σου αρεσε και ειπες να δοκιμασεις και οπου βγαλει. Μπορει στην αρχη οπως ειναι φυσικο μια και δεν γνωριζεις ποιος ειναι να σου αρεσουν 2-3 πραγματα. Στη πορεια να σου αρεσουν 4-5 πραγματα. Μπορει να σου αρεσει κατι που δεν σου αρεσε απο τη πρωτη φορα αλλα μπορει και να γινει το αντιστροφο.
Οταν βλεπεις τα γλυκα στη βιτρινα που τα πιο πολλα δεν τα εχεις δοκιμασει σαν πρωτη οψη λες ...α ολα ειναι ωραια. οταν αρχιζεις να δοκιμαζεις ξεχωριζεις καποια και απορριπτεις αλλα.
Ετσι περιπου ειναι και με τις σχεσεις. Το βασικο ειναι να ξερεις τι περιπου θες, γιατι για να ξερεις τι ακριβως θες ειναι λιγο σπανιο.
Βεβαια καποιες φορες λες για παραδειγμα, θελω να ειναι μια ψηλη ανω του 180 διπλα μου. Και να αλλαξεις γνωμη οταν δεις οτι αυτο που ειναι στο 160 εχει κατι που δεν περιμενες. Κατι που ηταν για σενα, εκπληξη.
Η ζωη ειναι ολο εκπληξεις.
Πιστευω οτι οσο εισαι με τον αλλο πρεπει να ειναι καλα. Το να καταπιεστεις και λιγο μπορει να βγει σε καλο, μπορει και οχι.

[Κατερίνα Επ.]